11 чароўных момантаў лета. Мастацкія фота

Лета хутка мінае. Тым даражэйшы кожны яго чароўны момант. Вось 11 з іх. Здымкі зробленыя ў розны час і ў розных месцах. Адзінае, што іх яднае – гэта ўсё Беларусь.

Балотная драпежніца чакае сваёй ахвяры. Расіца круглалістая.

1 1

Расіца круглалістая

Відзы, Браслаўскі раён. Сонца ўжо села, а колеры на захадзе толькі пачалі разгарацца. Здымкі пад невялікім дажджом.

1 2

Відзы, Браслаўскі раён

Як выглядае самая светлая ноч у Беларусі?

Сёння - дзень летняга сонцастаяння (праўда, строга кажучы, сонцастаянне было ўчора зранку), а значыць, і самая кароткая ноч. Сонца не паспявае апусціцца глыбока пад гарызонт, і неба застаецца светлым – амаль што белая ноч! Таму большая частка лета – гэта мёртвы сезон для аматараў астраноміі і начнога фота.

А самую светлую ноч можна ўбачыць у самым паўночным населеным пункце Беларусі – у Асвеі. Мястэчка стаіць на беразе вялікага возера Асвейскага, якое знакамітае самым вялікім у Беларусі востравам пад дзіўнай назвай Ду. Прыехаў я туды акурат у 01:00 – у самы цёмны час сутак – і быў проста здзіўлены: паўночны край гарызонта быў настолькі светлы, быццам яно зайшло толькі гадзіну таму. Увесь час не пакідала ўражанне, што вось-вось пачне святлець і настане світанак, але не – да яго было больш за тры гадзіны. Неба ж уяўляла сабой зусім нецікавае відовішча: нават Вялікую Мядзведзіцу даводзілася шукаць на блакітным небасхіле.

Дарэчы, не так даўно давялося паздымаць і ля паўднёвай мяжы нашай краіны. І хто сказаў, што Беларусь маленькая? Хоць неба і ў палескай глушы заставалася крыху светлым, але россып зорак з яркай дугой Млечнага Шляху так урэзаліся ў памяць, што стоячы на беразе Асвейскага возера у гэтым прывідным паўночным ззянні, проста не мог паверыць – гэта адначасова ў адной краіне?

1 3

Асвейскае возера

Нябесны апакаліпсіс на Браслаўшчыне.

1 4

Браслаўшчына

Напэўна, гэта самае фантастычнае для мяне месца ў Беларусі, быццам з іншай планеты. Балота Ельня.

1 5

Балота Ельня

Малюнкі ў пойме Прыпяці. Нацыянальны парк "Прыпяцкі".
Сёлета быў досыць вялікі разліў ракі, таму нават у пачатку чэрвеня ў пойме яшчэ хапае вады. Дзіву даешся, калі бачыш на карце сляды машын там, дзе ў гэтым годзе ў гумовых ботах не прайсці.

1 6

Пойма Прыпяці

Добрай раніцы ўсім з прыпяцкай поймы! Дарэчы, на фота Прыпяць і не відаць – яна ўдалечыні на адлегласці каля 2 км.

1 7

Пойма Прыпяці

Прыпяць пасля заходу Сонца, Нацыянальны парк "Прыпяцкі".
Як вядома, фатографы нярэдка любяць падчас апрацоўкі фота "навярнуць" паболей колеру у Фаташопе. Але тут на самай справе былі настолькі інтэнсіўныя колеры, што я вачэй не мог адарваць. Адзінае – жоўтага было не так шмат, замест яго былі ружовыя і аранжавыя адценні: тут ужо асаблівасці матрыцы камеры адыгралі сваю ролю.

1 8

Нацыянальны парк "Прыпяцкі"

Неверагодная рака Сцвіга ў альманскай глушы. Чаму неверагодная? Таму што толькі тут мне ўдалося знайсці месцы, аддаленыя ад бліжэйшых вёсак на 15 – 20 кіламетраў! Тут нават сувязь мабільная не працуе. Ночы ў гэтых краях адзназначна самыя цёмныя і самыя зорныя ва ўсёй Беларусі – засветкі ад гарадоў няма аніякай.

1 9

Рака Сцвіга

Востраў Чайчын – другі па велічыні ў Беларусі. Знаходзіцца ён на маляўнічым возеры Струста ў нацыянальным парку "Браслаўскія азёры". Цяжкавата ўявіць, але на гэтым лапіку зямлі, пакрытым лесам, да вайны жыло амаль 30 чалавек. На востраве незвычайнай формы прысутнічаюць розныя віды лясоў, ёсць невялікія пагоркі і нават сваё маленькае азярцо, дзе водзіцца рыба.

1 10

Востраў Чайчын

Маленькае круглае азярцо сярод бяскрайніх Альманскіх балот.

1 11

Альманскія балоты

Аўтар: Віктар Малышчыц

Поиск

Copyright ©2025 vedi.by - Design by Top 10 Binary Options