Рака Случ у раёне Мікашэвіч працякае праз неверагодныя месцы. А мне яшчэ больш падабаецца не сама рака, а яе старыцы - кожная з іх як маленькае лясное возера. А навокал - лес з адных толькі дубоў!
Рака Случ у траўні
Рака Случ у траўні
Рака Случ у траўні
Аўтар фота: Віктар Малышчыц.
Іншыя фота аўтара глядзіце тут.
Весна в Минске чувствуется по-особому. Здесь много деревьев и много воды. Поэтому, когда сходит снег, природа вдруг взрывается буйством красок, запахов, звуков. Буйством жизни.
На фото – водохранилище Дрозды и его обитатели. Некоторые из них не стесняются выходить «в мир человека». Как, например, эти утки, принимающие поздний ужин на автобусной остановке.
Весна в Минске. Водохранилище Дрозды
...
Давялося мне летась у траўні пабываць на возеры Гінькава ў Глыбоцкім раёне. На яго беразе ёсць самая вялікая ў Беларусі пячора, у якой нібыта жыве Цмок. Ну як вялікая - туды чалавекі два залезці могуць.
Возера вельмі глыбокае і надзвычай празрыстае. Стаіш на кладцы і бачыш недзе ўнізе дно - глыбіня нарастае ад берага імгненна. Вада халодная, затое туманы там па раніцах - ух!
Хоць здымкі і леташнія, але пройдзе два тыдні...
Подробнее: Там, дзе жыве Цмок. Чароўныя здымкі возера Гінькава
На самым паўднёва-заходнім ускрайку Налібоцкай пушчы дзве яе галоўныя артэрыі - Нёман і Заходняя Бярэзіна - зліваюцца ў адно цэлае. І ў месцы іх зліцця на высокім беразе стаіць дуб. Маляўнічасць гэтага досыць глухога месца цяжка перадаць словамі. Ночы там зорныя-зорныя, а раніцы - вельмі ціхія, быццам знаходзішся за 100 кіламетраў ад цывілізацыі.
На камп'ютары вельмі цікава разглядаць карцінкі ў 100% маштабе. Вунь...
Першы подых вясны ў беларускай вёсцы. Той самы ледзь адчувальны момант, які ў горадзе заўжды губляецца: вось толькі што прырода спала пад снежнай коўдрай, а вось яна ўжо жыве і дыхае...
Фота: Васька Васількаў
Болей прац аўтара можна паглядзець
//
